Dat ik soms stil word van de wereld. Woorden zoek voor wat gebeurt.
Voor wat in verre berichten mijn veilige leven binnenbreekt.
Als verhalen in het nieuws. Als beelden in de krant.
Van versplinterd leven. Van reddeloos verloren dromen.
Van mensen op de vlucht. Van ergens naar nergens door niemandsland.
Ook met lege handen dragen ze een heel leven met zich mee.
Van kleine kinderen onder het puin van de grote waanzin.
Stil als de dood schreeuwen ze me toe hoeveel geluk ik heb.
Hier, aan de andere kant van die dolgedraaide wereld.
Dat ik dan stil word.
Woorden zoek.
De zin niet vind.
