Vijf oktober. Een heerlijke lentedag in de herfst. Er hangt nieuw leven in de lucht.
Jaren geleden creëerde kunstenares Berlinde De Bruyckere voor Woonzorgcentrum Den Olm in Bonheiden de wenende boom. Het werd een plek van troost, van stilstaan op de wandeling van het leven. De voorbije jaren stond hij er stil bij. En droog. Tot nu. De boom werd hersteld en op 5 oktober 2018 in het bijzijn van de kunstenares officieel ingehuldigd. Lees hier wat ik daar zei.
Bakens in het landschap van het leven zijn het, bomen.
De magnolia die lente in zich draagt. De klimboom van mijn kindertijd. Een appelboom die smaakt naar herfst. De geboorteboom die me zal overleven.
Diepgeworteld in hun leven staan ze daar. Komen en gaan met de seizoenen. Buigen met de wind. Treuren soms. Maar breken niet.
Vanuit hun hoogte kijken ze naar mijn kleine leven. En wat kijk ik graag naar hen. Hoe ze bemoedigend wuiven. Me de kleuren van het leven laten zien. Hoe ze hun ruimte innemen en groeien naar hun hemel.
Maar nog liever zie ik bomen met mijn ogen dicht. Hoe ze toejuichen – onder ruisend applaus – dat ik langzaam naar mijn eigen hemel groei misschien, ergens tussen mijn lente en mijn winter. Terwijl herinneringen zich als jaarringen aftekenen in mijn leven.
Kijk, hoe hij daar staat. De boom die weet wat leven en wat sterven is. Die weent. Van geraakt zijn in zijn kern.
Slechts weinig is nodig opdat zijn winter weer lente wordt. Opdat in zijn oude takken nieuw leven stroomt. Alleen wat warmte, wat ruimte en wat tijd.
6 reacties
Zoals een weide weent om een oud geworden jongen.
Terwijl hij beloofd had op wolken te reizen.
En woorden als schapen samen te drijven.
Erg mooie tekst.
He Marlies
Ik ontdek met plezier en ontroering hoe jij bezig bent met poëzie. Hoe mooi jij indrukken in woorden kan vatten en zacht menselijk je handen er boven legt, als een streling – ja, ik word er ook zelf wat lyrisch van. 🙂
Het stelt me ook gerust, te weten dat de geest van je papa ook in jou voortleeft – van Katlien wist ik het al.
Verblijd ons verder met je mooie, liefdevolle gedachten, ze brengen bezinning en troost.
We praten er nog wel eens over, misschien bij de wenende boom van Berlinde.
Zachte groet
Ontroerd door je reactie, Luc. Deze drukke wereld heeft nood aan zachte, stille woorden. Dankjewel dat je ze leest.
Dankjewel Uvi, voor je poëtische antwoord op mijn tekst. Jij schrijft ook prachtige dingen, ontdek ik.
De woorden van Luc wil ik herhalen . Ze verwoorden wat ik voel als ik jouw teksten lees Marlies . Warme groeten . moek
Zo fijn jou hier te lezen, Moek. Dankjewel voor je warme woorden.