zin in meer?

Misschien hebben we elkaar ontmoet op De Dood Leeft? 
En zo fijn dat je ook je weg vond naar deze plek. Wees hier heel welkom.

Ik deel graag een tekst die ik ook bracht tijdens mijn poëtisch troostmoment op De Dood Leeft. Misschien lees je wel jezelf tussen de regels door. 

Stil en vol stonden ze daar. De vele kaartjes rond dat ene kaartje met jouw foto. Als warme mensen die jou omringden.
Bijna drie maanden nu. Hielden ze elkaar recht. En mij. Maar. Soms viel er eentje. Op jou. Of op de grond door een deur die openwaaide. Of omdat de kinderen er de hoekjes vanaf liepen. En heel soms duikelden woorden als dominoblokjes over elkaar.
De gevallenen troostte ik door hen nog eens te lezen. En zo troostten zij mij. Zorgzaam herschikte ik ze dan weer rond jou.
Dat het tijd werd om ze op te ruimen, vond mijn verstand vandaag. De wensen, niet de mensen.
Ik raapte ze samen tot een wankele stapel. Ik nam ze op schoot. Daar zat ik met zijn allen in de zetel. En las ik hen en jou. Woord voor woord las ik ook mijn verdriet. Dat nog niet overwaaide. Door deuren of door kinderen die er de scherpe randjes vanaf liepen.
Jij staat er nog. Jouw kaartje met jouw foto. En zonder mensen om je heen. Hoe stil wordt het nu. Zo zonder hun stilte.

Kijk gerust eens rond in mijn kleine winkel van woorden. Je vindt er poëtische wenskaarten, zachte zinnen en doosjes vol troost. Om te geven of te houden. Of schrijf je in voor mijn nieuwsbrief. Dan landt die binnenkort ook in jouw mailbox. Als een rustpunt in de drukte van je dag.

De inhoud van deze zin-in-meer-pagina verandert volgens de seizoenen en mijn projecten.
Scan dus af en toe opnieuw de qr-code op je kaartje en wees altijd welkom hier.