Afscheid nemen is onwezenlijk stil achterblijven. Het is verdwalen in een hier en nu dat nooit meer hetzelfde zal zijn, zo zonder de ander. Maar het is ook altijd liever zien.
Een onbestemde stilte. Een overkant. En tussen hier en daar: zachte woorden. Die warmte en nabijheid bieden. En de verte wat overbruggen, misschien.