Category: loslaten

ademruimte

Als copywriter schakel ik soms mijn hulplijnen in: Taaladvies en VRT Taal bijvoorbeeld. En heel spaarzaam bel ik de Taaltelefoon. Op momenten van zinsverduistering, als ik de weg in mijn woorden niet

Lees verder »

hoofdbreed

Ik droomde van een kast. Muurhoog en kamerbreed. Een plek voor schoonheid en voor beelden. Voor hun geboortestenen en mijn boeken. Voor de laatste foto

Lees verder »

hoe stil wordt het nu

Stil en vol stonden ze daar. De vele kaartjes rond dat ene kaartje met jouw foto. Als warme mensen die jou omringden.Bijna drie maanden nu.

Lees verder »

adem

Soms schreef ik aan mijn moeders bed: woorden, herinneringen, mijn toekomst. Vaker keek ik naar buiten of diep naar binnen. Maar altijd was er het

Lees verder »

herfst

Ik deel de middag met mijn dochter. Als ze me ziet, steekt ze de straat over en begint aan het verhaal van haar voormiddag in

Lees verder »

held

Mijn eigen kleine held. Af en toe wil ik die zijn. Dat ben ik de kinderen verschuldigd. En mezelf vooral. Laat het maar een milde

Lees verder »

oeverloos

Dan toch. Na oeverloos getreuzel. Dan toch. Ruimen we op. Omdat de leegte hun huis aanvreet. De schimmel zich vastklampt aan duffe kasten. Het water

Lees verder »

mijn zee

Met de glimlach en met beide handen grijp ik ze, de kleine momenten van windstilte in mijn kolkende dagen. Die ogenblikken waarop iedereen het huis

Lees verder »
Mag ik je schrijven, nu en dan? Over woorden, zinnen en teksten.