Mensen vragen me weleens hoe het schrijven begon. En in één adem vertel ik dan over haar laatste. Over hoe ik aan het sterfbed van mijn moeder mijn eerste teksten schreef. En hoe dat in dat doodse zwijgen zo vanzelfsprekend was. Over hoe ik een jaar later, na de dood van mijn vader, besliste om schrijver te blijven. Al nam ik nog een kleine omweg, maar kwam al snel weer op mijn pad. Soms voel ik me daar schuldig over. Alsof zij eerst moesten gaan voor ik bij mezelf kon komen. Maar er is vooral veel dankbaarheid. Want in dat steeds grotere missen, voel ik me dichter bij wie zij waren. En altijd zullen zijn. En in al die raakbaarheid vinden woorden wortels. Voor verbindende teksten voor organisaties en ondernemingen. En voor poëtische wenskaarten.
En zoals het schrijven eerst groeide vanuit de dood, zo groeit het vandaag vanuit het leven. Want luisteren en voelen, dat is voor mij het begin van elke zin.
Omdat ik zelf heb ervaren hoeveel deugd dat doet op zo’n moment, vind je ook kaarten voor afscheid in mijn kleine winkel van woorden. Met woorden die verder reiken dan ‘innige deelneming’ of ‘sterkte’. Deze en ook deze bijvoorbeeld. Er valt zoveel warms te zeggen en een kaart geeft zoveel houvast.
Maar je vind in mijn kleine winkel van woorden ook kaarten voor andere kantelmomenten in het leven. Femke Vanhellemont van la fem. gaf ze allemaal heerlijk vorm.
Wees dus welkom in mijn kleine winkel van woorden. Om te kijken en te voelen.